Iran - Semnan - Parvar Protected Area

تاريخ سفر: خرداد ماه ۹۲

منطقه حفاظت شده پرور (Parvar) واقع در شمال شرقي شهرستان سمنان و در مرز استان مازندران واقع شده است...

منطقه حفاظت شده پرور شباهت زيادي به پارك ملي گلستان دارد. دشت هاي پست، تپه ماهور، كوه ها و صخره هاي بلند و جنگل هاي پراكنده و متراكم همگي با هم در يكجا ديده مي شود...

مسير دسترسي به پرور:  از سمنان در جهت شمال و در جاده مهدي شهر، با گذر از شهميرزاد در جاده كياسر به سمت فولادمحله حركت كرده و در ۳۴ كيلومتري شهميرزاد با رسيدن به گردنه گرمكش به سمت روستاي پرور تغيير جهت مي دهيم...

به جز پرور، روستاهاي كليم، كاورد، تلاجيم، فينسك، ملاده، شلي، هيكو، سرخ ده، اوپرت و ... در قسمت كوهستاني منطقه واقع شده اند كه اين خود باعث به وجود آمدن تعارض زياد مردم با حيات وحش شده است.

شايد بتوان گفت پرور،  گلستان كوچك است و تمام آن ويژگي ها را در منطقه اي كوچكتر مي توان يافت...

پوشش گياهي متنوع منطقه پرور شگفت انگيز است...

شك ندارم تا پيش از اين كه دسترسي ما انسان ها به درون اين تنگه در دل كوهستان آسان شود، حيات وحش اينجا دست كمي از افريفا نداشته است...

وسعت اين دشت ميان كوه هاي پوشيده از درخت را با توجه به رد ماشين مي توانيد تصور كنيد...

اي كاش رانندگان ماشين هاي شاسي بلند و دو ديفرانسيل يادشان بماند كه هر جايي كه توان ماشين بود نبايد رفت! اين دشت پوشيده از گل و گياه با چند رفت و آمد اتوموبيل، ديگر تماشايي ندارد...

پرور داراي سه منطقه امن حفاظتي است: صيدوا كه همان منطقه دشتي پرور است، رودبارك كه پوششي جنگلي دارد و سرتنگه پرور كه صخره هايي بلند و تنگه اي زيبا دارد...

منطقه پرور هم مرز با منطقه حفاظت شده بولا و پناهگاه حيات وحش دودانگه و در نزديكي پارك ملي كياسر واقع شده است كه اين خود گوياي اهميت اين زيستگاه ارزشمند كشور است...

و جاده اي زيبا كه از سرتنگه و تنگه پرور مي گذرد...

هر چند اين جاده بلاي جان بسياري از گونه هاي گياهي و جانوري منطقه است...

اقليم نيمه خشك سرد تا مرطوب معتدل و دامنه ارتفاعي ۱۱۹۰ تا ۳۳۰۰ متر در دشت و كوهستان، تنوع زيستي خوبي را در پرور به وجود آورده است...

از دشت صيدوا با گذر از سرتنگه و به فاصله كمي در شمال منطقه به جنگل هيركاني مي رسيم...

هر چند قدم كه بر مي داريم شبنم صبح گاهي همراه ماست...

شكافي عميق در دل كوهستان و دنيايي دست نيافتني درون تنگه...

صداي جريان آب درون تنگ در اين سكوت كوهستان همراه با پرواز پرندگان شكاري حس عجيبي به همراه دارد...

رد خرس قهوه اي كه به نظر مي آيد خرس بزرگي هم باشد...

و تجربه اي جديد: رهاسازي چند گونه كه با مراقبت هاي علي رضا شهرداري عزيز، سر حال شده بودند و آمادگي برگشت به طبيعت رو داشتند...

دو لاك پشت مهميزدار، دو كلاغ نوك سرخ، يك بزمجه، يك گكو و دو جوجه تيغي كه هر كدام از آن ها دچار آسيب ديدگي شده بوده اند و با طي كردن دوران درمان توانستند به منطقه اي مشابه زيستگاه خود بازگردند...

اين كلاغ نوك سرخ از دو سال پيش در اسارت بوده است و مدتي پيش صاحب آن تصميم مي گيرد كه زندگي را به آن بازگرداند...

و لحظه بازگشت به زندگي... پرواز اين پرنده بر بلنداي تنگه اي عميق و انعكاس صداي آزادي اش، زيباترين و ماندگارترين لحظات اين سفر بود...

نمايي ديگر از تنگه آزادي در نزديكي روستاي هيكو...

 لارو باقي مانده از پروانه اي زيبا...

اين كرم قرار است روزي پروانه شود. در برخي مناطق ايران به آن گربه نوروزي مي گويند...

نماي قله نيزوا  دومين قله بلند استان سمنان بعد از قله شاهوار، از نزديكي روستاي رودبارك...

آقاي اميري محيط بان قديمي منطقه حفاظت شده پرور است كه به گفته خود ايشان از ابتداي خدمت در همين منطقه بوده است...

 جناب اميري پس از بازنشستگي دوباره دعوت به كار شده اند تا تجربيات خود را در اختيار محيط بانان جوان تر بگذارند كه اين نشان از تدبير اداره كل استان سمنان دارد و بايد به آن ها تبريك گفت براي پاسداشت  حضوري ۳۳ ساله همراه با عشق به محيط زيست...

همراهي ايشان با گروه ما و استفاده از تجربيات و دانش ايشان، روزي به يادماندني برايمان به يادگار گذاشت...

 كبك زيبايي كه در بلندي براي ما مي خواند...!

بهار است و پروانه هاي زيبا با گل ها هم نشين...

تك درختي كه از جنگلي انبوه به جاي مانده...

حضور مهدي مجتهدي عزيز به عنوان كارشناس اين برنامه و نگاه چند بعدي وي به محيط زيست و آشنايي با پرور به جهت چند سال كار پژوهشي در اين منطقه، غنيمتي بود براي ما...

اينجا زمين آبي است...

و آسمان غرق در مه...

در جستجوي خرس قهوه اي و پلنگ ايراني در ميان صخره ها و كوه هاي وسيع منطقه رودبارك...

در اين سفر افتخار همراهي با اعضاي انجمن يوزپلنگ ايراني را داشتم... حضور دوستاني كه خود را از لارستان فارس، اهواز، بستك هرمزگان، قم، فريدونكنار و مشهد به تهران رسانده بودند تا به تماشاي طبيعت و جستجوي حيات وحش ايران زمين همراه گروه شوند...

يكي از شيريني هاي اين سفر آشنايي با جواني مشتاق و پر انرژي و اهل يكي از روستاهاي جنوب ايران بود كه به دنبال علاقه مندي خود، ده ها ساعت در راه بود تا روي ديگر زندگي را تجربه كند... عبداله عزيز سر قولم مي مانم و به ديارت خواهم آمد...

افتخار مي كنم به بودن در كنارتون حاميان ميراث زنده ايران زمين...